Det er stas å ha bursdag. Det er summen av alle dei mange, små helsingane og øyeblikka som gjer at eg får ei kjensle av at eg surfar på ei bølge av velvilje. Det er ikkje gåver, eller at folk nødvendigvis har gjort seg så voldsomt flid med ting, det er alle dei fine smila som til saman blir eit flott lappeteppe. Det er eigentleg litt vemodig at dagen er over, og at eg i morgon er ein heilt vanleg førtifemåring.
Det minner meg om at eg skal følgje meir med på kven som har bursdag framover. Det er lite som skal til for å gjere dagen litt betre for nokon.