På det lokale biblioteket er det ein automat som hjelper til med å hente, låne og levere bøker. Sist gong eg var der tenkte eg at eg skulle ta ein liten utskrift av lista.
Eg merka at eg blei litt utilpass då maskina tilsynelatande ikkje stoppa å skrive ut, ei lang remse bølga seg ut av automaten. Eg hadde nådd grensa over bøker eg kan låne. Tretti.
Eg er kanskje litt junkie når det kjem til bøker. Eg klarar ikkje å gå innom biblioteket utan å ha med meg ei bok eller fem. Nattbordet mitt har så mange bøker at eg må stable aerodynamisk.
Spørsmålet er aldri om eg les, men heller kor mykje eg får lest.
Eg har ein bunke på nattbordet. Ei bunke i Allbok-appen. Ei bunke med lydbøker i Audible. Heldigvis har eg det ikkje sånn at eg er nøydd til å lese ferdig ei bok før eg tar opp ei anna. Det er litt befriande, samtidig som det gjer at det blir litt vel mange bøker i omløp. Som eit badekar som er akkurat litt for fullt av godt og varmt vatn.
Eg les alltid på noko. Det er meir som mitt daglege brød enn eit prosjekt som skal bli ferdig. Målet er sjølve lesinga, ikkje å kome gjennom bunken.