Stikkord: skriving Page 1 of 2

Bloggen

Blekket har vel ikkje akkurat spruta i denne bloggen i det siste.

Eg starta å skrive her som eit skriveeksperiment for meg sjølv. Eg ville prøve å rydde meg eit lite hjørne av internett, sette fram ei lita pappkasse og stille meg opp på internettets speaker’s corner. Kanskje kjem det etter kvart nokre tilfeldig forbipasserande.

Eg tenker framleis at det å skrive ein liten blogg er noko alle burde gjere. Eller – kanskje ikkje alle, men mange fleire. Ingen får glede av tankar og idéar som ikkje blir delt med nokon. Og det finst plass til fleire tankar, idéar, erfaringar, innspel og historier. Inkludert mine.

Kanskje er det nokon som finn nokre papirlappar i ein skuff hos meg ein dag, lenge etter at eg er borte.

Kanskje er det nokon som finn dei gamle notatbøkene mine og klarar å tolke noko ut av dei. Men mest sannsynleg vil ingen greie å få tak i alle dei små tekstane og snuttane som eg har lagra på telefonen. Det meste vil forsvinne. Med mindre det er gitt ut. Publisert.

Så når eg skriv her, så gjer eg det mest for min eigen del. For å formulere nokre av dei tinga eg tenker på, med litt enkel finsliping av formuleringar før eg trykker på send-knappen og lar det stå til.

Og så gjer eg det for den eller dei som ein gang kanskje vil lure på kva det var som gikk gjennom hovudet til ein person som meg sånn mot midten av 2020-åra. Kanskje skriv eg mest for meg sjølv? Uansett så ligg det no der ute.

Mine eigne ord

No som verdas rikaste mann har kjøpt Twitter med rubbel og bit er eg enda meir glad for at eg eig innhaldet mitt sjølv, her i min lille avkrok av nettet. 

Sosiale medie er ikkje allemannseige, men éinmannseigde. Det gjeld ikkje minst Twitter og Facebook. Éin dag er dei borte, og innhaldet med. Så eg skriv heller her, på mi eiga side. Her skal det eg skriv, la stå. Så får dei som har tid stikke innom og helse på.

Penn og papir

Det er viktig å unne seg små gleder i desse tider. Ei av desse gledene er ei god notatbok og ein god penn. 

I mitt tilfelle er det ein Dingbats notatbok med deilig, mjukt og godt papir, og ein fyldig og tydeleg Micron penn. Begge kan kjøpast på den fantastiske butikken Lush Dive på Grünerløkka. 

Ei ny tid 

Med eitt føltes alle bøker utdaterte, alle framtidsplanar irrelevante, alle draumar utopiske. Åra før 2020-talet føles som ei heilt anna tid. Ei tid som ikkje finst meir. Det var ei tid då det virka som verda ville bli ståande ei god stund til.

I dag føles det veldig lenge sidan nyttårsaftan 2019. I dag føles det som å leve på lånt tid.

I morgon vil det kanskje vere annleis. Ein ny dag blir det i alle fall.

Sketchnotes

Eg trudde alltid at å ta notatar handla om å skrive ned så mykje som muleg, så raskt som muleg.

Gjennom heile studietida skreiv eg side opp og side ned med notater, både for hand og på maskin. Kvart ord skulle med. Eg brukte alt eg hadde lært frå valfag i touch-metoden på ungdomsskulen.

Men eg hugsar ingenting av det eg noterte.

Ein amerikansk illustratør som heiter Mike Rohde var borti det same problemet. Han skreiv massevis av ordrike notat frå førelesingar og kurs utan at noko festa seg. Så byrja han å teikne det han høyrde, og oppdaga kor effektivt det var. Han kalte det Sketchnotes.

Eg likte umiddelbart både måten han teiknar på og tenkjer på, og sidan har eg brukt teiknenotat til det meste.

No kan eg sjå på ei side i notatblokka mi og vite akkurat kva det handlar om, sjølv om eg noterte det for fem år sidan. Ved å lytte og teikne samtidig festar idéane seg på heilt nye måtar, fordi eg knytter idéane til bilete og symbol som gir meining.

Eg har alltid likt teikning. I tillegg har eg fått erfare kor uvurderleg teikning er for å lære nye ting.

Arbeidsflyten min per i dag

Eg skriv om arbeidsmetodane mine med ujamne mellomrom. På den måten er det lettare å hugse det som funkar, før eg byttar det ut med noko nytt.

Så her er dei verktøya eg brukar no, sånn omtrent i rekkefølge.

Eg startar alltid dagen med ein god penn og ei god notatbok. Eg likar Micron-pennane frå Sakura og notatbøkene frå Dingbats. Eg teiknar og skriv om kvarandre, inspirert av Mike Rohde sine Sketchnotes.

Når eg skal over til digitalt likar eg å bruke Drafts, fordi det er kjapt, enkelt og ekstremt effektivt. Eit skikkeleg godt verktøy.

Sidan eg likar å tenke visuelt (det er difor eg teiknar så mykje) likar eg å bruke tankekart for å samle tankar og idéar og utforme dei. Her er Mindnode suverent, sidan det er både effektivt og estetisk. Eg estetikk har eg sansen for. Med Mindnode kan eg forvandle eit tankekart til kva som helst. Eg har skrive heile rapportar i Mindnode, frå eit lite tankekart til eit konglomerat av idéar.

Alt eg finn på nettet lagrar eg i DEVONthink. Då veit eg at eg finn det igjen. Sidan det fungerer på Mac og iPad (alle verktøya mine må det) så kan eg ligge i sofaen og lese og notere med iPad og penn.

Etterkvart som eg samlar kunnskap og notater så sorterer eg alt i Airtable. Det er eit estetisk vakkert databaseprogram, utruleg nok. Det er gøy å jobbe i Airtable. Eg har ein database for alt i livet mitt no.

Så går det i ein slags runddans mellom desse appane, der eg lagar tankekart, eksporterer som Markdown og får ut eit fiks ferdig dokument i Drafts, kanskje derifrå til Google Docs, og så kanskje tilbake i Airtable og Mindnode.

Eg kan flytte på byggesteinane i prosessen undervegs, og eg jobbar i disposisjonen så lenge eg kan før eg flyttar teksten til eit skriveprogram for å kna den endelege versjonen ferdig.

Omtrent slik ser arbeidsflyten min ut i dag. Det kan hende den vil bli nokså uendra i lang tid, eller kanskje eg kjem til å hoppe på Obsidian-bølga, eller Notion. Tida vil vise.

Tips for å bli meir produktiv

Stoppe opp. Sette seg ned. Tenke seg om.

Teikne sakte med ein god penn på eit godt papir.

Å starte dagen slik er det beste produktivitetstipset eg veit om.

Kreativitet

Då eg var yngre hende det at eg hadde lyst til å teikne, men så blei eg berre sittande og stirre på det blanke arket. Eg blei frustrert, og tenkte at det ikkje var vits i å prøve meir. Eg hadde jo likevel ingenting å teikne.

Kreativitet er skaparglede. Det kan vere spontant, intenst og det kan halde deg i flytsona lenge. Men det er ikkje alltid slik. Det er ikkje ein tilstand som dukkar opp berre ein ventar på det.

Eg trur kreativitet handlar om å møte opp. Det handlar om å skrive sjølv om ein ikkje har noko å skrive. Å teikne sjølv om ein ikkje har noko å teikne. Det hjelp ikkje å vente til kreativiteten melder seg. Det kjem ikkje vatn ut av ei stengt kran.

Det gjeld å sette seg ned, finne fram blyanten, og gå i gang.

Dei og oss

Folk kan delast inn i to grupper menneske. Dei som deler folk inn i to grupper og dei som ikkje gjer det.

Det er med andre ord fort gjort å dele folk opp i grupper. Det gir mening for folk. Akkurat som det ga meining for folk at lynet kom frå Tor med hammaren. Eller at det var mannen med ljåen som gjekk rundt og ga folk svartedauden.

Men no veit vi betre. Vi er alle i slekt. Og sjølv om vi ikkje hadde vore i slekt, ville det ikkje ha vore greitt å snakke nedsettande om andre.

Det går aldri bra når vi deler opp i «oss» og «dei». Eller som Kevin Kelly seier det: Trust me, there is no «them».

Det skjer ubevisst. Og det kan vi jobbe med.

Men nokre av oss gjer dette heilt bevisst. Kombinasjonen av makt, oppdeling av menneske i grupper, og nedvurdering av andre. Det skal vi alle sjå opp for.

Det er eigentleg ganske enkelt. Ikkje gjer det. Ikkje del folk opp i grupper av oss og dei, og ikkje snakk nedsettande om desse andre gruppene. Og når nokon gjer det, be dei slutte med det.

Livstips å følge

Eg skal prøve å gi meg sjølv enkle beskjedar.

Page 1 of 2

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén